KLIK HIER VOOR INFORMATIE |
GEZONDHEIDSTIPSERVARINGEN EN INZICHTEN |
CLICK HERE FOR |
Als mensen hinder van hun eigen zweet zeggen te hebben, kan het enerzijds zijn dat zij een hekel hebben aan de geur welke hun zweet met zich meebrengt. Maar anderzijds kan het ook zijn dat zij last ondervinden van het vele zweetvocht wat hun lichaam produceert. Wat dan precies de hinder is welke zij ervaren, is in die situatie niet zondermeer duidelijk. Mensen kunnen dus last hebben van het feit dat hun zweetlucht verre van aangenaam ruikt en/of van het feit dat zij teveel zweten. Maar dat niet alleen, zij kunnen ook last ondervinden van het feit dat zij te weinig, of zelfs in het geheel niet zweten. Het gegeven dat mensen te weinig zweten, staat onder medici bekend als 'hypohidrosis'. Terwijl het feit dat mensen overmatig zweten onder medici bekend staat als 'hyperhidrosis'. Ook komt het bij sommige mensen voor dat er helemaal geen sprake is van zweetproductie. Dergelijke gevallen staan onder medici bekend als 'anhidrosis'. En wanneer mensen hinder van de eigen nare lichaamsgeur ondervinden, spreken medici over 'bromhidrose'.
De onaangename geur bij bromhidrose is het gevolg van chemische processen na zweetafscheiding. Deze processen doen zich voor bij zweetafscheiding uit de apocriene zweetklieren. Zweet uit de apocriene zweetklieren heeft niet direct na het vrijkomen ervan een nare geur. Pas enige tijd nadat het zweet aan het oppervlak van de huid is verschenen, wordt het door de corynebacteria op de huid omgezet in een aantal onaangenaam ruikende stoffen zoals bijvoorbeeld: boterzuur en capronzuur. Hoe meer zweet via de apocriene zweetklieren wordt geproduceerd, hoe meer er sprake is van een onaangename geur. Deze geur is mogelijk afkomstig van de bacteriën: Anaerococcus; Corynebacterium en Staphylococcus. Wanneer deze bacterieflora via transplantatie wordt vervangen door een bacterieflora van een persoon welke bij het zweten geen vervelende geur verspreidt, zou die nare zweetlucht kunnen worden geannuleerd. Die betreffende bacterieflora moet dan wel afkomstig zijn uit de oksel van een persoon welke na het zweten niet een dergelijk nare zweetlucht produceert. Wat de okselgeur betreft, doet zich overigens het eigenaardige gegeven voor dat deze veel minder onaangenaam is bij mensen waarbij het cerumen er bij controle met een wattenstaafje niet gewoon vloeibaar uitziet. Bij mensen bij wie het cerumen hard en droog is, komen er merkwaaardig genoeg veel minder grote problemen voor met een van de oksels afkomende stinkende zweetlucht. Dit heeft te maken met het feit dat deze mensen een versie van een bepaald gen hebben dat niet alleen dit type cerumen doet aanmaken, maar er ook voor zorgt dat het zweet uit de apocriene zweetklieren niet veel stoffen bevat die in onaangenaam geurende moleculen kunnen worden omgezet. Het achterwege blijven van enige vorm van zweetafscheiding, waarvan bij anhidrosis sprake is, kan onder andere veroorzaakt worden door een totale afwezigheid van eccriene zweetklieren. Deze klieren komen normaliter over het gehele lichaam voor en ze spelen een rol in de thermoregulatie van de lichaamstemperatuur. Het zal voor iedereen direct duidelijk zijn dat het reguleren van de lichaamstemperatuur van groot belang is. Wanneer het lichaam oververhit dreigt te raken, als gevolg van bijvoorbeeld inspanning of koorts, kan de huid door het produceren van zweet gaan afkoelen. Dat effect is soms dermate sterk dat men het er vervelend koud van krijgt. De excessieve vorm van zweten waarvan bij gegeneraliseerde hyperhidrosis sprake is, is zeer problematisch voor de betreffende mensen, omdat zij zich bij deze kwaal doorgaans hinderlijk vaak moeten gaan wassen en zich eveneens van droge kleren moeten gaan voorzien. De kwaal waarbij mensen onvoldoende zweetproductie hebben, wordt hypohidrosis genoemd. Deze kwaal is vanzelfsprekend minder erg dan het geval is bij anhidrosis. Hypohidrosis komt door een defect signaal naar de hersenen. De zweetklieren zijn hierbij wel aanwezig en ze geven ook wel een prikkel naar de hersenen door, maar er ontstaat vervolgens geen reactie op die betreffende prikkel. Doordat er geen reactie komt, zal de lichaamstemperatuur zoetjesaan tot lichte koorts kunnen gaan stijgen. En vanwege die koorts, zal men dan als bijkomend effect zowel zware hoofdpijn als vermoeidheid krijgen. Verder zal het reactievermogen gaan dalen. En ook een daling van de bloeddruk is dan één van de gevolgen. En het hart zal dan ook sneller beginnen te kloppen. Verder zal er kortademigheid en hyperventilatie kunnen gaan optreden. Afhankelijk van de ernst van de aandoening zal de lichaamstemperatuur hierbij meer of minder snel stijgen.
Als de overmatige zweetproductie, die hierboven is genoemd, zich voornamelijk aan de voetzolen manisfesteert, spreekt men bij deze lokale vorm van overmatige zweetproductie van 'hyperhidrosis plantares'. Bij deze kwaal zijn de voeten continu nat van het zweet en daardoor worden zij vaak ook koud. De huid van de voetzool ziet er dan door de overmatige zweetproductie verweekt en rimpelig uit. Uiteraard zijn de vochtige omstandigheden bij hyperhidrosis plantares ideaal om last te krijgen van stinkende voeten. Wanneer mensen over 'zweetvoeten' spreken, zinspelen zij met die aanduiding vaak op die voornoemde stinkvoeten, omdat die kwaal door de penetrante geur gemakkelijk voor hen kenbaar gemaakt wordt. Maar in feite zou men met die aanduiding net zo goed kunnen hebben willen duiden op het probleem betreffende de eventueel overmatig zwetende voeten. Wat men precies bedoelt, kan men in dat geval niet zondermeer weten. Als de overmatige zweetproductie zich voornamelijk aan de oksels manisfesteert spreekt, men bij die betreffende lokale vorm van overmatig zweten van 'okselzweten', ofwel van hyperhidrosis axillaris. Mensen met een overmatige axillaire vochtproduktie voelen zich vaak (onterecht) door schaamte beperkt in hun sociale activiteiten. Wat deze kwaal betreft, is er allicht een goede behandelingsmogelijkheid. Namelijk in de vorm van cryotherapie. Een andere potentieel goede behandelingsmogelijkheid is het verhitten en met microgolven ruïneren van de zweetklieren in de oksels. Als de overmatige zweetproductie zich evenwel aan de handpalmen voordoet, spreekt men geheel in lijn met de andere lokale vormen van overmatige zweetproductie, van hyperhidrosis palmaris. Soms is deze kwaal zo ernstig dat het zweet letterlijk van de handen afdruppelt. Door middel van een therapie die iontoforese wordt genoemd, is aan deze kwaal mogelijk wel iets te doen. Hierbij worden de te behandelen handen in water geplaatst waarin een zwakke stroom wordt opgewekt. Aan het water moet dan een aluminiumzout worden toegevoegd. Het effect hiervan is nog wel enigszins onzeker. Maar, mits regelmatig toegepast, zou het zweten van de handen hiermee tot een normaal niveau kunnen worden teruggebracht.
De mare doet bij tijd en wijle de ronde dat mensen die een slechte conditie hebben, meer zweten dan mensen die juist een goede conditie hebben. Die mare berust echter niet op waarheid! En gek genoeg blijkt, in grote tegenstelling daartoe, het tegenovergestelde juist wel waar te zijn. Want mensen met een goede conditie raken makkelijker hun overtollige warmte kwijt door te gaan zweten. Zweten is in feite de belangrijkste manier om de lichaamstemperatuur van mensen te reguleren. Dit werkt zo goed dat mensen het soms zelfs te koud krijgen vanwege de verdamping van het vele zweet. Wanneer men transpireert, worden er ook een aantal essentiële mineralen uit het lichaam afgevoerd. Ten gevolge van het dragen van thermokleding gebeurt dat tegenwoordig zelfs nog sneller. Het dragen van verkoelend en zweetafvoerend ondergoed tijdens het sporten en tijdens de andere vormen van intense lichaamsbeweging, zal het zweet wel vrij snel van de lichaamshuid, tot in de buitenste kledinglagen, doen afvoeren . Hierdoor blijft de huid langer droog en aangenaam fris. En dat is in die situatie uitermate comfortabel. Mensen zweten dus niet in meerdere mate vanwege het feit dat zij een slechte conditie hebben. Maar medicijngebruik kan juist wel tot extra zweten lijden. En mensen die medicijnen gebruiken hebben nu eenmaal geen perfecte gezondheid. Het extra zweten komt dan niet van de slechte conditie (zwakte) die zij hebben, maar van het medicijn 'Prednison', wat mensen met een zwakke gezondheid nogal frequent gebruiken. Het nuttigen van koffie kan overigens ook aanleidng zijn tot extra zweten. Ofwel het consumeren van andere dranken en etenswaren waarin zich cafeïne bevindt.
Nota Bene: Mensen met disfunctionerende nieren zweten ook meer. De huid wordt wel beschouwd als de derde nier.
In gevallen van extreme stress komt er, in uitzonderlijke gevallen, zelfs bloed uit de zweetklieren van sommige mensen vandaan. Dit fenomeen staat onder medici bekend als 'hematidrosis'. Het zweet dat daarbij door de poriën naar buiten komt, is in die situatie met bloed vermengd. De wand van de haarvaatjes van de zweetklieren is dan gaan lekken. Het gegeven dat de wand van vaten onder bepaalde omstandigheden kan gaan lekken, is overigens ook een bekend symptoom bij de penibele aandoening die als vasculitis bekend staat. Bij die ziekte zijn vooral de onderhuidse petechiën symptomatisch. Petechiën zijn kleine rode of paarse puntvormige huidbloedingen en ze worden veroorzaakt door zeer kleine oppervlakkige bloeduitstortingen. Kenmerkend voor petechiën (ook wel: 'petechiae', enkelvoud: 'petechia') is dat ze bij druk op de huid niet verbleken (dit kan heel goed met een klein drinkglas worden uitgevoerd). Die verbleking treedt in die situatie wel op bij de rode verkleuringen die door couperose worden veroorzaakt. Het bloed in een petechia bevindt zich niet meer in een bloedvat, maar in de huid. En daardoor kan dat bloed ter plaatse niet worden weggedrukt. Het lekken van de wanden van de bloedvaten is een gevolg van de ontsteking die in die betreffende bloedvaten aanwezig is. Hematidrosis doet zich merkwaardigerwijs in het bijzonder voor bij de zweetklieren die zich in het voorhoofd van mensen bevinden. En omdat het voorhoofd van mensen zo bijzonder gemakkelijk door andere mensen kan worden waargenomen, is het ook een bijzonder opvallend verschijnsel als daar in sommige gevallen niet het gewone zweet, maar in grote tegenstelling daartoe, juist met bloed vermengd zweet uit de zweetklieren naar buiten treedt. In zweetklieren komen heel veel dunne haarvaatjes voor, welke hun bijdrage leveren aan de afscheiding van het zweet. Als echter de wand van die dunne haarvaatjes door de stress van de betreffende persoon gaat lekken, is het niet zo vreemd dat er enig bloed met het zweet naar buiten treedt. Het feit dat mensen soms opvallend sterk uit de haarvaatjes in het voorhoofd kunnen gaan zweten, ziet men optreden bij het verschijnsel wat 'gustatoire hyperhidrosis' wordt genoemd. Hierbij begint het voorhoofd op een flagrante wijze te transpireren bij het eten van warm en/of gepeperd eten. Dit wijst er op dat er rijkelijk veel zweetklieren in de huid van het voorhoofd aanwezig zijn. Andere klieren waarbij zich het verschijnsel van bloeduittreding ook wel eens voordoet, zijn de traanklieren. Het met bloed vermengde traanvocht, wat daarbij vanuit de ogen over de wangen stroomt, doet voor de mensen die hier getuige van zijn bijzonder schrik- en meelijwekkend aan.
Een puntsgewijze vermelding van een aantal verschillende oorzaken van zweten volgt tenslotte hieronder:
Zweten is voor het overige een normale lichaamsfunctie, waarmee overmatige warmte aan het lichaam wordt onttrokken. Eén op de honderd mensen heeft echter een extreem hoge zweetproductie (hyperhidrosis).
Vóór u besluit om een tip (die op deze website staat vermeld) te gaan opvolgen, dient u eerst de veiligheidsadviezen te lezen. Klik daarvoor op deze link.