Voettranspiratie-problematiek

Het woord "zweetvoeten" wordt al gauw geassocieerd met een onaangename geursensatie, terwijl de term "zwetende voeten" dat in veel mindere mate doet. Dat is ook wel terecht. Want zwetende voeten ruiken niet in alle gevallen onaangenaam. Het probleem van de "overmatig zwetende voeten" staat onder medici dan ook met een heel andere naam bekend als het probleem van de "zweetvoeten". Het probleem van overmatig zwetende voeten staat onder medici namelijk bekend onder de latijnse naam: "hyperhidrosis plantaris". Terwijl het probleem van de onaangenaam ruikende zweetvoeten onder medici bekend staat onder de naam: "sudor pedum".

Voeten gaan transpireren als ze te warm zijn. Maar transpirende voeten geven niet altijd de sensatie van warme voeten. Transpirende voeten kunnen vreemd genoeg ook koud aanvoelen. Ja, zelfs heel erg koud! Dit terwijl de voeten dan in feite niet echt koud zijn. Dit verschijnsel kan men nog het beste gaan vergelijken met het verschijnsel dat men onder bepaalde omstandigheden verkleumd kan zijn van de kou, terwijl men in feite in een goed verwarmde ruimte zit en terwijl men meer dan voldoende kleren aan heeft. De valse gewaarwording van kou die men dan heeft, komt sterk overeen met de valse gewaarwording van koude voeten die men kan hebben terwijl de voeten in feite van de warme omstandigheden waarin zij verkeren, zijn gaan transpireren. Deze beleving van het hebben van koude voeten berust niet slechts op inbeelding, want als men er totaal niet op reageert en men er gewoon mee doorloopt, kan men het in die situatie over het hele lichaam lastig koud krijgen.

Het gegeven dat de klieren in de voetzolen onder bepaalde omstandigheden zorgen voor zweetafscheiding, is een goede zaak. Daardoor kan de temperatuur van de voeten mogelijk binnen de normale grenzen worden gehouden. Maar als de zweetproductie van die klieren te groot wordt, of wanneer men een valse gewaarwording van koude voeten krijgt, terwijl zij toch goed op temperatuur zijn, heeft men een probleem. De vicieuze cirkel van overmatige zweetproductie zal men dan moeten trachten te doorbreken. Eén van de mogelijkheden om dat te doen is om zoveel mogelijk op blote voeten te gaan lopen (vooral 's ochtendsvroeg, als de voeten nog goed droog zijn). Ofwel door te gaan dauwtrappen. Dat wil zeggen: door in de ochtend, wanneer de dauw nog op het gras ligt, een tijdje op blote voeten door het gras te gaan lopen. Als men dat tenminste op voeten doet die nog niet zijn gaan perspireren (zweten). Want anders is de kou van het bedauwde gras minder goed te verdragen.

Maar onder welke omstandigheden ontstaat nu dat probleem van die overmatige afscheiding van zweet door de klieren in de voetzolen? Dat ontstaat onder de omstandigheid dat de voeten niet meer in staat zijn om de eigen temperatuur op normale wijze te reguleren. Bijvoorbeeld wanneer men bij een te hoge omgevingstemperatuur en gedurende te lange tijd schoeisel draagt van plastic, of van rubber. Wanneer bijvoorbeeld in de zomerperiode de zon een tijdlang staat te branden op een afgesloten auto, kan de temperatuur in die auto gemakkelijk tot boven de 50° C oplopen. Als men dan met plastic of rubberen schoeisel in die auto gaat zitten, zullen de voeten ongetwijfeld overmatig gaan zweten (perspireren). Als die situatie zich op zeker moment vrij regelmatig voordoet, loopt men het risico dat de voeten in het vervolg ook onder normale omstandigheden te veel transpiratievocht gaan afscheiden. Dat veroorzaakt dan dat men constant last krijgt van natte, zweterige voeten. Zolang de buitentemperatuur normaal is, is dat slechts beperkt vervelend. Maar als de buitentemperatuur vrij laag is en als de voeten dan nog steeds in verhoogde mate zweetvocht afscheiden, zal dat er toe leiden dat men (akelig) koude voeten krijgt. Het merkwaardige is dan dat men de voeten in die omstandigheden niet zo gemakkelijk op normale wijze kan opwarmen. Namelijk door bijvoorbeeld een paar extra sokken aan te gaan trekken. Dit gegeven komt sterk overeen met de ervaring die men heeft wanneer men verkleumd is. Ook daarbij is het op zeker moment niet normaal meer dat men nog steeds koud is. Tenminste als men zich voldoende lijkt te hebben opgewarmd. Het gevoel dat men het dan nog steeds te koud heeft, stemt dan niet overeen met het feit dat men er juist van alles aan heeft gedaan om warmer te worden.

Overmatig perspirerende (zwetende) voeten hoeven niet onder alle omstandigheden onaangenaam te ruiken, maar afhankelijk van de omstandigheden en de lengte van de tijdsduur dat men met zwetende voeten rondloopt, zullen (overmatig) zwetende voeten ook een ongename lucht gaan verspreiden. Op de voetzolen komen veel verschillende bacteriesoorten voor. Onder vochtige omstandigheden vermeerderen die bacteriën zich in versterkte mate. En de afscheiding van die bacteriën zorgt dan voor de onprettige geur die van zweetvoeten afkomt. Het grootste deel van de op de voetzolen aanwezige bacteriën bestaat uit boterzuurbacteriën. Vandaar ook dat het transpiratievocht van zweetvoeten sterk naar boterzuur blijkt te ruiken.

"Maar goed, het zij dan zo! Hoe kom ik dan vervolgens van die vies stinkende zweetvoeten af?", zult u zeggen. Nou ja, het boterzuur van die boterzuurbacteriën zult u allereerst met het azijnzuur in azijn (bijv. schoonmaakazijn) kunnen gaan vervangen. Namelijk door de voeten gedurende zeer korte tijd in een badje met azijn te houden. Boterzuurbacteriën lijken niet goed te aarden in een milieu van azijnzuur. En enkele dagen daarna zou men dan vervolgens de zure lucht van het azijnzuur kunnen gaan neutraliseren door de voeten een tijdje in een voetenbad te gaan houden waarin enige soda is opgelost. Soda is in tegenstelling tot boterzuur en tot azijnzuur een product met een duidelijk alkalische uitwerking op de voeten.

Wanneer men last heeft van perspirerende voeten, is dat vooral een probleem wanneer men voor sportdoeleinden graag lange voettochten wil gaan maken. De kans is dan namelijk groot dat men te maken krijgt met voetblaren. Als men lang van tevoren weet dat men een lange voettocht wil gaan maken, is er een goede mogelijkheid om te voorkómen dat men blaren aan de voeten oploopt. Namelijk door ongeveer zes weken van tevoren, iedere dag eenmaal, de voeten te bespuiten met kamferspiritus. Deze vloeistof is ongetwijfeld bij een goed geoutilleerde drogisterij wel te verkrijgen. Voor het bespuiten van de voeten kan men heel goed een simpele plantenspuit gebruiken. Door de kamferspiritus wordt de huid droger en harder, waardoor er minder snel blaren ontstaan. Dit middeltje is het geheim van menige lange afstandloper, die van zichzelf weet dat hij gauw last heeft van zwetende voeten.

Van malariamuggen, die via een bij hun voorkomende parasiet de ziekte malaria op mensen overbrengen, is bekend dat zij aangetrokken worden door de geur van zweetvoeten. En dus niet alleen door de kooldioxide die mensen uitademen. De op de huid van zweetvoeten vóórkomende huidbacterie "Brevibacterium Epidermis" produceert stoffen waardoor de muggen worden aangetrokken. In tropische landen zal men er dus attent op moeten zijn dat de malariamuggen die voor hun zo aangename zweetlucht niet komen te ruiken. In Limburgse kaas en in de Franse stinkkaas Munster AOC komt de aan de bacterie "Brevibacterium Epidermis" verwante bacterie "Brevibacterium Linens" voor. Deze bacterie produceert ook stoffen welke een lokkend effect hebben op de malariamug

Een zalf die goed schjnt te helpen bij mensen die met voettranspiratie-problematiek te doen hebben, is de 'Pedicare voetzalf'. Deze zalf zou voor geurloze voeten zorgen. En het zou bovendien de transpiratie-geur van de voeten doen verminderen. Dit is een zalf op basis van zinkoxide. Omdat zink een bekend middel is in de bestrijding van zweetvoeten, zou dit weleens een probaat middel kunnen zijn tegen zweetvoeten.

Vóór u besluit om een tip (die op deze website staat vermeld) te gaan opvolgen, dient u eerst de veiligheidsadviezen te lezen. Klik daarvoor op deze link.