KLIK HIER VOOR INFORMATIE
OVER DE SITE

GEZONDHEIDSTIPS

ERVARINGEN EN INZICHTEN

CLICK HERE FOR
THE PARENT SITE
and SITE SEARCH



Auto-immuunziekten, ofwel Auto-immuunziektes

"Je leeft beslist gezond", vind je! "Heel veel anderen mensen niet", vind je! Toch word jij ineens geconfronteerd met een auto-immuunziekte. En de meesten van die andere mensen niet. "Hoe kan dat toch?, vraag jij je af. "Wat is toch de oorzaak van deze ziekten?"Dat zijn voor de hand liggende en heel logische vragen van diegene die te horen heeft gekregen dat hij/zij lijdt aan een auto-immuunziekte.

"Maar wat is eigenlijk precies een auto-immuunziekte?", zult u zich misschien ook afvragen. Bij auto-immuunziektes ziet het afweersysteem van het betreffende lichaam de lichaamseigen cellen en de lichaamseigen stoffen als lichaamsvreemd. Er zijn auto-immuunziekten waarbij slechts één specifiek orgaan is aangedaan (zoals: het thyroïd, of het ovarium). Dit noemt men de orgaanspecifieke auto-immuunziekten. Maar er zijn ook gegeneraliseerde auto-immuunziekten (zoals: Polymyalgia Rheumatica en Reumatoïde Artritis). Dit noemt men ook wel de systemische auto-immuunziekten.

Als antwoord op de, in de eerste alinea verwoorde vragen van de denkbeeldige patiënt, moet men weten dat het ontstaan van een auto-immuunziekte beslist niet alleen afhangt van de eraan voorafgaande leefwijze en/of eetgewoontes van die patiënt. Maar ook van het grote toeval! Het toeval bijvoorbeeld, of eigenlijk "de pech", dat men wel of niet een tekenbeet heeft opgelopen. En daarmee mogelijk de ziekte van Lyme (met de huidafwijking erythema migrans) heeft opgedaan. En bijvoorbeeld ook door het toeval dat men door overerving mogelijk behept is met een relatief kleine schildklier. De "normale" variatie tussen het gewicht van de schildklier zou zich onder mensen naar verluidt bevinden tussen 8 en 50 gram. Als alleen al die normale variatie zo groot is, is de exceptionele variatie nog veel groter.

Het feit dat de denkbeeldige patiënt, voorafgaande aan zijn ziekte, gezonde leef- en eetgewoontes had, betekent nog niet dat hij/zij geen kans zou hebben om ongelukkigerwijs door het toeval te worden getroffen. Maar gezonde leef- en eetgewoontes zijn wel van uitermate groot belang om het tij te doen keren. Dat wil zeggen dat men daardoor meer kans zou maken ooit weer eens volledig van die vervelende ziekte te genezen. De normale gezonde leef- en eetgewoontes zijn voor de bestrijding van deze ziekte echter al gauw niet goed genoeg. Daar is meer voor nodig! Zoveel meer zelfs dat men daar in zijn eentje niet gemakkelijk uitkomt. Het zoeken van deskundige hulp is daarbij "een must". Een huisarts zal ongetwijfeld weten bij wie, of bij welke specialist men wat dat betreft het beste kan zijn. Mogelijk een zogenaamde Nutuur Diëtist; een Orthomoleculair Arts en/of een Beweeg- en Leefwijze Adviseur. Een laboratoriumtest naar de in het haar aanwezige mineralen kan daarbij van nut zijn. Bijvoorbeeld door een laboratorium wat samenwerkt met de organisatie: "Biocoherence".

Het grote belang van een dergelijke laboratoriumanalyse is duidelijk wanneer men zich eenmaal realiseert welke zware metalen bijvoorbeeld alleen al een rol zouden kunnen spelen bij het ontstaan van een auto-immuunziekte. De zware metalen die ondermeer een rol lijken te kunnen spelen bij het ontstaan van auto-immuunziekten (en daarmee, door het vermijden ervan, de bestrijding van auto-immuunziektes) staan in het onderstaande rijtje vermeld.

Er zijn bovendien nog vele andere stoffen die bij het ontstaan van auto-immuunziekten een rol zouden kunnen spelen. Zoals de volgende, hieronder opgesomde, stoffen:

Buiten de bovengenoemde stoffen en mineralen die beter niet in het lichaam aangetroffen zouden kunnen worden, zijn er ook stoffen welke juist wel in het lichaam van de patiënt zouden moeten worden aangetroffen. De stoffen die bij een deficiëntie mogelijk auto-immuunziekten zouden kunnen initiëren zijn met name de volgende stoffen:

Om op de wat langere duur te zorgen voor een goede gezondheid, zou men ook aandacht moeten besteden aan het voorkómen van oxidatieve stress. De volgende antioxidanten zijn daarbij van groot belang:

Buiten al deze, hierboven genoemde stoffen, die bij vóórkomen ervan, of juist bij het ontbreken ervan een auto-immuunziekte zouden kunnen gaan triggeren, is er ook een lichamelijke toestand welke wat dat betreft van uitermate grote invloed zou kunnen zijn. Dat is de lichamelijke toestand die algemeen als "chronische stress" bekend staat. Mensen die daar niet goed mee weten om te gaan, doordat zij de kunst van het ontspannen niet goed verstaan (of mensen welke die kunst niet regelmatig ter ontspanning toepassen) zouden juist daardoor een sterk verhoogde kans op auto-immuunziekten kunnen krijgen.

Om de normale immuniteit van het lichaam te ondersteunen, zou je vooral ook aandacht moeten gaan schenken aan de darmfunctie. Want de darmen zijn een belangrijk onderdeel van je immuunsysteem. Een zeer belangrijke vraag die men zich daarbij zou moeten stellen is de volgende: "is de consistentie van mijn ontlasting wel goed?" Als de consistentie iedere keer te laag is, mankeert er duidelijk iets aan de darmen. Te denken valt dan bijvoorbeeld aan een intolerantie voor lactose, welke grote invloed heeft op de werking van de darmen. Voor ondersteuning van de immuniteit bevindt zich in de darmwand het zogenaamde "Darmgeassocieerd Lymfoïd Weefsel", of ook wel kortweg "GALT", genoemd. Dit weefsel is een belangrijke producent van de Th1-cellen en de Th2-cellen. Deze cellen zijn voor het immuunstelsel van belang, omdat zij bijdragen aan de productie van de cytokinen. Deze cytokinen laten de immuuncellen weten waar ze heen moeten gaan. In verband met de invloed van de Th1-cellen en de Th2-cellen op je gezondheid, is het aanwezige evenwicht tussen deze cellen vooral van belang. Voor het goed functioneren van het Darmgeassocieerd Lymfoïd Weefsel spelen in het bijzonder de darmflora, de slijmvliezen van de darm en de "Villi Intestinalis" een belangrijke rol. De voor de algemene gezondheid zo belangrijke darmflora kan door antibiotica verstoord raken. Mocht dat het geval zijn, dan zou daar vrij eenvoudig iets tegen kunnen worden gedaan. Namelijk door het innemen van een bacteriecultuur met lactobacillen en bifido-bacteriën (op medische indicatie).

Dan nu enige aandacht voor de vraag naar de grote oorzaak van auto-immuunziekten. Waarom worden door het immuunsysteem toch op zeker moment auto-immuunziekten opgewekt? Het antwoord op die vraag is (nog) niet te geven. Tenminste niet als men zoekt naar een eenduidig antwoord hierop. Maar er kunnen wel enige gedachten worden geformuleerd welke op de zoektocht naar het antwoord hierop mogelijk van waarde zouden kunnen zijn. Al is het alleen maar om te voorkómen dat er bij het zoeken naar die oorzaak (c.q. oorzaken) sprake zal zijn van vooringenomenheid en/of tunneldenken!

Het gegeven dat het afweersysteem van de patiënt op zeker moment werd getriggerd om tot actie te komen, geeft overduidelijk aan dat er op dat moment sprake moet zijn geweest van het binnendringen in het betreffende lichaam van potentiëel gevaarlijk substanties. In eerste instantie zal het afweersysteem daar ongetwijfeld juist op hebben gereageerd. Maar in het verloop van het traject, op weg naar eliminatie van het probleem, is er blijkbaar iets mis gegaan.

De initiële ontsteking is mogelijk te lang onbehandeld gebleven; is door verwaarlozing mogelijk chronisch geworden; is door het ontbreken van een adequate aanpak mogelijk sluimerend geworden; heeft zich mogelijk te vaak (als gevolg van een repeterende, dieper liggende oorzaak) steeds weer opnieuw geopenbaard; of zou door de aanwezigheid van lichaamsvreemde substanties in het bloed, mogelijk niet naar behoren hebben kunnen worden bestreden.

Het duurt soms ook gewoon te lang voor de patiënt weet dat er sprake moet zijn van een infectie in zijn lichaam. Als voorbeeld daarvan kan, in het geval van een hyperactieve schildklier, worden gewezen op het sterke vermoeden dat een tekenbeet aan die ziekte ten grondslag heeft gelegen. En daarmee een infectie met de Borrelia-bacterie. Voor een ander voorbeeld van de voornoemde waarneming, kan in het geval van spierreuma, worden gewezen op het vermoeden dat aan die auto-immuunziekte wel eens een tussenribspierontsteking ten grondslag zou kunnen hebben gelegen.

Mocht je bijna moedeloos zijn van de problemen die jouw auto-immuunziekte met zich meebrengt, dan is het goed te weten dat er ook enkele gezondheidsproducten uit de natuurgeneeskunde beschikbaar zijn waarvan men mogelijk baat zou kunnen hebben. Ondernemingen welke dit soort producten in de handel, brengen mogen volgens Europese wetgeving niet aan consumenten uitleggen tegen welke ziekten die producten kunnen worden gebruikt. Als men dat wel wil doen, moet het eerst bij het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen (CBG) worden geregistreerd. En dat is voor een kleine onderneming in natuurproducten een bijna onneembare klip. Dat neemt niet weg dat het iedere individuele patiënt vrij staat om datgene voor zich zelf te gebruiken waarvan hij/zij meent wel eens baat te kunnen hebben.

Ten eerste is er dan het oude bekende middel: "Pijlrogolie". Het is een nogal prijzig product. Maar als het werkelijk doet wat men er van verwacht, zou dat geen grote hindernis hoeven te zijn. Verder is er momenteel het opzienbarende middel "MMS". Dit middel met anti-bacteriële werking zou, volgens de erover in sommige media verspreide informatie, ook tegen auto-immuunziekten kunnen worden ingezet. Het zo noodzakelijke, wetenschappelijk bewijs betreffende de geneeskundige werking van bovengenoemde beide stoffen ontbreekt. Maar er lijkt van de andere kant ook geen enkele reden te zijn om ze wat dat betreft niet het voordeel van de twijfel te gunnen.

N.B. In de hoop een oplossing voor auto-immuunziekten te vinden, experimenteren medici zelfs met het geven van elektrische schokjes aan de betreffende patiënten.

N.B. Er schijnen overigens ook betrouwbare aanwijzingen te zijn dat de microbiota, die in óf op ons lichaam voorkomt, ons tegen auto-immuunziekten bescherming biedt.

Maar let wel: hoe men ook zijn best doet: niemand is echt immuun voor de leeftijdsgebonden immunosenescentie



Vóór u besluit om een tip (die op deze website staat vermeld) te gaan opvolgen, dient u eerst de veiligheidsadviezen te lezen. Klik daarvoor op deze link.