Runner's High

Mensen die het over Runner's High hebben, bedoelen daarmee het vermeende gevoel van euforie dat hardlopers, tijdens of na intense inspanning, zeggen te hebben. Dit gevoel wordt hier als 'een vermeend gevoel' beschouwd, omdat het niet voorspelbaar en één-op-één optreedt bij iedere hardloper en/of bij iedere vergelijkbare krachtsinspanning. Een hardloper die goed getraind is, zal dit over het algemeen minder frequent blijken te ervaren dan een hardloper die dat nog niet is. Blijkbaar doet zich dit verschijnsel met name voor bij sporters die zich meer dan normaal moeten gaan inspannen om hun sportprestatie tot een goed einde te gaan brengen. De reden overigens dat deze ervaring zich vooral bij hardlopers voordoet, komt omdat bij het hardlopen een relatief grote fysieke inspanning van het lichaam wordt gevraagd. Sommige mensen zijn echter zó goed getraind, dat dit verschijnsel zich bij hen minder gauw voordoet. Ditzelfde geldt voor mensen die een opvallend atletische lichaamsbouw hebben en die daardoor gemakkelijker dan vele andere mensen tot dit soort sportprestaties in staat zijn. Ook het hebben van een geschikte loophouding is daarbij natuurlijk van groot belang. Echter een goede loophouding kan men trainen, maar een atletische lichaamsbouw niet.

Het gevoel van euforie lijkt van de ene kant te worden veroorzaakt door de afgifte in de bloedbaan van een morfine-achtige en lichaamseigen stof, die endorfine wordt genoemd. Een samenvoeging dus van endo (inwendig) en morfine. Maar van de andere kant lijkt er ook wel wat te zeggen voor de theorie dat dit euforische effect van de stof anandamide komt. Dat is een lichaamseigen variant van marihuana (een softdrug die wordt gemaakt van de hennepplant). Deze stof dringt namelijk betrekkelijk snel in de hersenen door. Het vrolijke gevoel dat men na lichaamsbeweging in het algemeen en na hardlopen in het bijzonder ervaart, zou gemakkelijk op het conto van deze stof kunnen worden geschreven. Verder is er nog een proteïneachtige stof, die als een neurotrofine tijdens het sporten in het lichaam wordt aangemaakt. De functie van deze stof is, dat het weerstand biedt aan de tijdelijke, negatieve gevolgen van stress op het brein. De stress die een gevolg is van de bovenmatige krachtsinspanning van bepaalde soorten van sport. Het zorgt ervoor dat het brein door de stress minder met geheugenverlies wordt geconfronteerd. Het rustgevende gevoel dat mensen na het sporten ervaren, zou wel eens vooral door deze stof kunnen worden bewerkstelligd. Deze stof staat met name bekend onder de afkorting van zijn naam. Namelijk als BDNF! (dit is een afkorting van Brain-Derived Neurotrophic Factor).

Door de onzekerheid over de stof die het bovengenoemde effect veroorzaakt en door het wispelturige karakter van het optreden van dit effect bij sporters, krijgt men niet gauw hoogte van Runner's High. Dit ondanks het feit dat er rond dit euforische effect van intensieve training in de populaire medische literatuur geen enkele zweem van onzekerheid lijkt te bestaan.

Van lichaamsbeweging is so wie so al bekend dat het een positieve invloed op het gemoed heeft. Dus zonder meteen aan de effecten van Runner's High te gaan denken. Aan mensen die aan een vorm van depressie lijden, wordt daarom aangeraden om voor lichaamsbeweging te gaan zorgen. Dat werkt zo goed, dat het voor die mensen een gemakkelijke oplossing voor hun probleem kan zijn. De wandelsport is daartoe ook zeer geschikt. En de vrijwel dagelijkse wandelingen, die nog niet onder de denominatie "wandelsport" vallen, eveneens. Mensen die vrijwel dagelijks een stevige wandeling van pak 'm beet een uur maken, zijn zo aan die wijze van wandelen gewend geraakt, dat hun lichaam geen Runner's High zal gaan opwekken. Maar als die mensen hun looptempo vervolgens plotseling behoorlijk gaan verhogen door het achterste been steeds iets sneller voor het voorste been te gaan neerzetten (bijvoorbeeld van een tempo van 6 km per uur naar een tempo van 7 km per uur) dan zal dat effect wel in bepaalde mate kunnen gaan optreden. Het hoeft dan nog niet eens om een sterk euforische gewaarwording te gaan. Maar bijvoorbeeld wel om een opmerkelijke fitheid. Een fitheid die de energie geeft om na het wandelen nog van alles even te gaan doen. Maar ook een fitheid die de slaap op een afstand houdt. Als men in die toestand zou besluiten naar bed te gaan, om te gaan slapen, dan zal blijken dat men de slaap niet kan vatten. Men is dan nog veel te helder van geest, om in slaap te kunnen gaan vallen. Buiten de lichaamsbeweging door sport om, bestaan er overigens ook heel andere vormen van intensieve lichaamsbeweging die datzelfde effect sorteren. Hoe intensiever en hoe langer dat soort lichaamsbewegingen worden uitgevoerd, hoe moeilijker het daarna kan zijn om te gaan inslapen.

Vóór u besluit om een tip (die op deze website staat vermeld) te gaan opvolgen, dient u eerst de veiligheidsadviezen te lezen. Klik daarvoor op deze link.