Trombose

Als een bloedvat verstopt raakt door een bloedstolsel spreekt men van trombose. Deze zeer ernstige gezondheidsaandoening ontstaat wanneer de stollingsfactoren en de antistollingsfactoren in het bloed niet goed met elkaar in evenwicht zijn. Trombose ontstaat meestal in de diep onder de spieren gelegen venen. Of in de venen die een verbinding vormen tussen de venen die aan de oppervlakte liggen en de voornoemde, diep onder de spieren gelegen, venen. Men spreekt in beide gevallen van 'diep veneuze trombose'. Het woord 'trombose' is afgeleid van het Latijnse woord thrombus, hetgeen bloedstolsel betekent. Wat dergelijke bloedstolsels betreft, spreken medici vaak niet over een 'thrombus', maar over een 'embolus'. De reden daarvoor is dat zij dit woord speciaal gebruiken voor een losgeraakt bloedstolsel. Een bloedstolsel kan overigens ook in de arteria voorkomen. Medici spreken dan van arteriële trombose. Deze aandoening komt relatief weinig voor, omdat er in de arteria over het algemeen veel bloedstroming aanwezig is. Als er echter sprake is van atherosclerose kan er wel gemakkelijker een trombose in de arteria optreden. Om dit risico te verkleinen wordt door medici aan dergelijke patiënten vaak acetylsalicylzuur voorgeschreven.

Het grote probleem van trombose is het feit dat een vastzittend bloedstolsel op zeker moment ook weer los kan raken van de wand van het betreffende bloedvat en dat het dan kan vastlopen in een kleiner bloedvat. Met afsluiting van dat bloedvat tot gevolg (een zogenaamde embolie). Een afsluiting van een bloedvat kan weefselschade tot gevolg hebben. Als dat in het hart gebeurt zal dat een hartinfarct tot gevolg hebben en als dat in de hersenen gebeurt zal dat een herseninfarct tot gevolg hebben. Als een losgeschoten bloedstolsel afsluiting in een vene tot gevolg heeft, dan is er sprake van een veneuze trombose. Dat gebeurt maar al te frequent in de benen. Er is dan sprake van een 'trombosebeen'. De belangrijkste oorzaak hiervan is een gebrek aan lichaamsbeweging. Zelfs als dat gebrek aan lichaamsbeweging slechts van tijdelijk aard is. Een trombosebeen is vooral te herkennen aan het acuut opzwellen van dat been. Maar bijvoorbeeld ook aan kleurverandering van de huid van dat been. Een dergelijk probleem beperkt zich overigens niet alleen tot de benen. Ook bij de armen kan dit zich voordoen. Als dat bij één van de armen vóórkomt, noemt men dat dan ook geheel in lijn met de benaming die bij een trombosebeen gebruikelijk is, ook eenvoudig: 'trombose-arm'.

Een herseninfarct wordt ook wel een beroerte genoemd, alhoewel die benaming ook enkele andere hersenaandoeningen omvat. Namelijk ten eerste de echte herseninfarct; waarbij er sprake is van een langdurende afsluiting van een bloedvat in de hersenen. Ten tweede een TIA; waarbij er in tegenstelling tot bij de hiervoor genoemde echte herseninfarct niet sprake is van een langdurende, maar juist van een kortdurende afsluiting van een bloedvat in de hersenen. En ten derde een hersenbloeding, waarbij er een bloedvat in de hersenen is opengebarsten. Een beroerte is dus in feite een verzamelnaam voor drie verschillende problemen met de bloedvoorziening van de hersenen. De medische term voor een beroerte is Cerebrovasculair Accident (afgekort: CVA). Dat betekent dus letterlijk een ongeluk van de bloedvaten in de hersenen. Bij een dergelijk ongeluk gaat er iets mis met de bloedvoorziening naar de hersenen. Hierdoor krijgt een deel van die hersenen te weinig zuurstof. Met het gevolg dat hersencellen in dit gebied kunnen afsterven en er hersenfuncties uitvallen. Bij een patiënt waarbij dat heeft plaatsvindt, kunnen er 'uitvalsverschijnselen' optreden. Zoals een verlamming van een arm of een been; een scheve mond; of moeite met praten.

Na een CVA kan zich ook amnesie bij de patiënt manifesteren. Afhankelijk van de ernst van de opgelopen hersenschade, kunnen de herinneringen dan (gedeeltelijk of zelfs volledig} verloren blijken te zijn gegaan. Voor de mensen die de patiënt in goede doen hebben gekend, kan dat erg confronterend zijn. De gevolgen van niet-aangeboren hersenletsel door een herseninfarct; een CVA; of een hersenbloeding op het leven van de getroffenen, zijn erg verschillend. Hoewel er overeenkomsten zijn, ervaart niet iedereen deze op dezelfde manier. Zo zijn de gevolgen van een CVA links heel anders dan de gevolgen van een CVA rechts. Dit maakt het interpreteren van de verschijnselen die men waarneemt erg lastig. Om als patiënt echter zo goed mogelijk te anticiperen op een gunstige afloop van het CVA wat men heeft meegemaakt, zal een revalidatiebehandeling vaak een verstandige zaak zijn. Door te revalideren zal een patiënt dan sterker kunnen gaan worden. Zowel lichamelijk als geestelijk.

Vóór u besluit om een tip (die op deze website staat vermeld) te gaan opvolgen, dient u eerst de veiligheidsadviezen te lezen. Klik daarvoor op deze link.