Sportverslaving

Tijdens de beleving van de fietselfstedentocht in het jaar 2022 kwam het duidelijk 'in the picture'. En tijdens de beleving van de wandelvierdaagse in Nijmegen in datzelfde jaar kwam die ervaring maar al te levendig opnieuw naar voren. Namelijk het vermoeden dat mensen aan een sportuitoefening verslaafd kunnen raken.

Tijdens de fietselfstedentocht was het de hele dag 'hondenweer'. Het was op die dag niet alleen vervelend koud, maar er woei ook nog eens een vervelend sterke zuidwestenwind. Geen weer om voor je plezier een tochtje te gaan fietsen, zou je denken. Toch deden heel veel mensen dat die dag wel. Alhoewel er wel veel uitvallers waren te noteren, was toch een groot deel van de fieters niet te vermurven geweest. Ze volbrachten die tocht tegen beter weten in. 'Wat doen die mensen zichzelf toch aan?', vroeg menigeen zich af. Enige maanden later was er de wandelvierdaagse. En op de eerste dag zou het zó warm worden, dat de mussen dood uit de dakgoot naar beneden zouden gaan vallen. De wandelvierdaagse werd die dag dan ook geannuleerd. Toch bleek nog een flink deel van de wandelaars niet op andere gedachten te hebben kunnen worden gebracht. Die wandelaars wandelden het zware wandelparcours op die dag tóch nog. Dat moet voor die 'diehards' een gevaarlijk zware wandeltocht zijn geweest. Zo zwaar dat zij kans liepen om er dood bij neer te vallen. Gelukkig waren velen van hen wel zo verstandig geweest om die dag het gros van de af te leggen kilometers in de nachtelijke uren af te leggen. Dat had hun enorm veel voordeel opgeleverd. Het tekort aan slaap wat zij op die wijze opliepen zou hen die dag niet, of nauwelijks, gaan opbreken. Dat was bekend! Een mens kan best zonder één nachtje slaap. Zolang hij dat gemis de volgende dag maar goeddeels weet te compenseren.

Toch vraagt men zich af wat die sporters toch beweegt om onder dergelijk zware omstandigheden toch gewoon door te gaan met het afleggen van het door hen voorgenomen aantal kilometers. Waarom stellen zij niet massaal hun doel bij, op een dergelijk dag? Wat heeft het voor zin om dan tóch door te gaan? Als men een dergelijke afstand wenst te wandelen, of te fietsen, kan men dat toch ook op een dag doen waarop de omstandigheden veel gunstiger zijn?

Het feit dat velen onder hen er niet voor kiezen om de voorgenomen sportuitoefening op zo'n dag te gaan bijstellen, wijst er op dat zij min of meer verslaafd zijn aan die sport. Het feit dat dit níét zomaar de één of andere onwetenschappelijk gefundeerde zienswijze is van een leek op het gebied van de sportwetenschap, blijkt uit het feit dat het bestaan van sportverslaving is opgenomen in de DSM (the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) en wel onder de naam 'bigorexia'. Ze is onder die naam ingedeeld bij de categorie ‘stoornissen van de lichaamsbeleving’, waar ook 'anorexia' onder valt. Voor informatie over die ziekte kan men op de voorgaande link gaan klikken. Mensen met bigorexia zijn, al evenmin als mensen met anorexia, te overtuigen van hun afwijkende zelfbeeld. Het gegeven dat mensen met deze kwaal al evenmin als mensen met anorexia van de ernst van hun ziekte zijn te overtuigen, doet sterk vermoeden dat voor hen de oplossing tot genezing van hun ziekte ook dezelfde zal kunnen zijn als de oplossing voor de genezing van de ziekte anorexia. Zie nogmaals: aldaar!

Vóór u besluit om een tip (die op deze website staat vermeld) te gaan opvolgen, dient u eerst de veiligheidsadviezen te lezen. Klik daarvoor op deze link.