Plasangst

Mensen die niet, of nauwelijks, in staat zijn om te plassen in de aanwezigheid van andere mensen, zijn behept met de kwaal die in medische kringen bekend staat als "paruresis". Dit onvermogen om te plassen in de buurt van andere mensen wordt echter gewoonlijk "plasangst" genoemd. Door het feit dat mannen in uitgaansgelegenheden vaak (naast elkaar staand) in urinoirs dienen te plassen, doet dit probleem zich bij mannen meer voor dan bij vrouwen. Maar omdat dit probleem zich ook wel voordoet als men in een niet-thuis-situatie in een afgesloten wc-ruimte moet plassen, beperkt dit probleem zich niet alleen tot mannen. Deze angst kan te maken hebben met het idee dat het plasgeluid door andere mensen kan worden gehoord. Of door het idee dat er iemand anders staat te wachten tot men klaar is met plassen. Of door het idee dat men op zeker moment wel moet gaan plassen, omdat er anders heel lang geen goede gelegenheid voor zal zijn (bijvoorbeeld bij autoritten, bij publieke optredens, of bij het bezoek aan een druk bezochte markt). Dit euvel kan zo sterk zijn dat het de mensen die er mee zijn behept grote sociale beperkingen oplegt. Of dat het die mensen sterk beperkt in de beroepskeuze en/of beroepsuitoefening (immers, je zult bijvoorbeeld maar kelner zijn en met deze kwaal zijn behept).

Maar gelukkig is er een trucje voor mensen met het onvermogen om te plassen in de buurt van andere mensen. Dat trucje komt voort uit de ervaringen van mensen die een kind hebben (gehad) met de kwaal die adem-retentie wordt genoemd. Het vasthouden van de adem na het meemaken van pijn door het kind, of nadat het kind ergens boos om is geworden, is erg typerend voor die kwaal. Door het zuurstoftekort (hypoxie) wat daardoor in de hersenen ontstaat, zal het kind blauw en/of paars, gaan aanlopen. En het zal zelfs het bewustzijn kunnen gaan verliezen. Na een half minuutje komt het kind overigens van zelf wel weer tot bewustzijn. En het is dan ook niet iets waar men zich zorgen over hoeft te maken. Maar het typerende van deze kwaal is dat deze kinderen onder die omstandigheden vaak de urine laten lopen. Deze kinderen zijn onder die omstandigheden niet in staat om te voorkomen dat zij de urine laten lopen. Dat is natuurlijk een ietwat vervelende bijkomstigheid bij deze kwaal van die kinderen. Maar voor mensen die behept zijn met het euvel van plasangst is dat zelfde verschijnsel juist een uitkomst. Door namelijk opzettelijk een tijdelijke situatie van zuurstoftekort te bewerkstelligen, zullen deze mensen in de voor hen zo benauwende omstandigheden waarin ze niet kunnen plassen, juist wel kunnen gaan plassen.

Door op deze link te klikken, kan men de nodige informatie over adem-retentie op deze website naar voren halen. De kwaal "Adem-retentie" bij kinderen wordt ook wel Breath-Holding Spells genoemd. Dat wil dus zeggen: korte momenten waarop men de adem inhoudt. De techniek die men gebruikt voor het doorbreken van het beletsel om te kunnen plassen, wordt in het verlengde van de kwaal welke heeft geleid tot het ontdekken van de betreffende oplossing, daarom "Breath-Holding Technique" genoemd. Bij deze techniek houdt men zolang de adem in, totdat de bekkenbodemspieren hun normale tonus verliezen. Waardoor vervolgens de urine zal gaan uitstromen.

De breath-holding technique voert men als volgt uit:

• Adem op normale wijze in
• Zorg ervoor dat men vervolgens de ingeademde lucht weer voor ongeveer driekwart gaat uitademen
• Houd daarna de adem in
• Ontspan de spieren zover dat mogelijk is
• Adem niet in, ook al wordt de aandrang daartoe groter
• Probeer na een tijdje te genieten van de ontspanning van de bekkenbodemspieren
• Span de buikspieren aan om te gaan plassen
• Adem slechts een beetje in als de plas begint te stromen
• Adem vervolgens nog enkele korte teugjes lucht in, tot het plassen eenmaal volledig klaar is.

Deze techniek voor het tijdelijk doorbreken van de plasangst zal vooral van grote waarde zijn voor mensen die door hun kwaal grote beperkingen op sociaal terrein hebben opgelopen. Het is duidelijk geen geneeswijze voor deze kwaal. Maar de mogelijkheid dat men na het toepassen van de breath-holding technique onder alle omstandigheden zou kunnen gaan plassen, zal voor menigeen toch als een grote opluchting worden ervaren. En vanzelfsprekend is er door dit hernieuwde zelfvertrouwen ook een goede kans dat men voorgoed van deze merkwaardige angst af komt.

Als gevolg van hypoxie in de hersenen, tengevolge van het uitvoeren van de breath-holding technique, treedt er een dynamiek in werking die tot gevolg heeft dat de urine als vanzelf wordt afgescheiden. Het feit dat men bij het uitvoeren van deze techniek de adem vrij lang moet inhouden, zou bij sommigen enige angst tot flauwvallen tot gevolg kunnen hebben. Maar daar hoeft men gewoonlijk niet echt over in te zitten, omdat men als van nature wel weer zal gaan ademen op het moment dat men bijna flauwvalt. Mocht men echter normaliter te gemakkelijk flauwvallen, dan is het niet onverstandig eerst eens afdoende aandacht aan dat probleem te gaan schenken.

En specifiek voor mannen geldt, dat als zij deze techniek willen gaan toepassen tijdens een bezoek aan een urinoir, zij zich wel moeten realiseren dat door deze techniek de kringspier van de anus ook wel enigszins zou kunnen gaan ontspannen. Dat hoeft geen probleem te zijn, behalve dan voor die mannen die weten dat de consistentie van hun ontlasting niet al te hoog is. De betreffende symptomen van de vorm van incontinentie die zich dan voor kunnen doen, zullen tot gênante omstandigheden aanleiding kunnen zijn. Deze mannen kunnen dan beter hun preferentie voor de staande wijze van urineren laten varen.

Vóór u besluit om een tip (die op deze website staat vermeld) te gaan opvolgen, dient u eerst de veiligheidsadviezen te lezen. Klik daarvoor op deze link.