Kiespijn

Eén van de jonge kinderen waarop mijn vrouw in het verleden gewoon was op te passen, had de merkwaardige gewoonte om tijdens het spelen de verrichtingen van een tandarts na te doen. Ze maakte dan gebruik van een spiegel en een paplepel. 'Tandartsje spelen' noemde zij dat. En ondanks dat ik haar daar niet toe aanzette, was ik toen toch herhaaldelijk zelf het 'slachtoffer' van haar onderzoekingen. Al hoe klein dat kind (een meisje) ook was, toch geneerde ik mij er dan vaak voor om door het kind grondig in de mond te worden gekeken. Lang niet altijd had ik vantevoren mijn tanden gepoetst. En in sommige van mijn gebitselementen was een onooglijke, zwarte vulling aangebracht. Al met al moet dat niet een bijzonder appetijtelijk aanzien hebben gegeven voor het kind.

Toch heb ik nooit tijdens haar 'onderzoekingen' ook maar één aanmerking over mijn gebit van haar gehad. Blijkbaaar ging zij dan zo diep in op het onderzoeken van mijn gebit, dat zij dit soort zaken helemaal niet opmerkte. Enfijn, ik was dus vaak het gewillige slachtoffer van haar onderzoekingen. En ik vroeg mij dan ondertussen vaak af in hoeverre dit spel van haar ooit een aanzet zou kunnen zijn voor een eventuele, latere, loopbaan van haar als tandarts, of als tandartsassistente. Enfijn, ondertussen weet ik dat dat waarschijnlijk niet het geval zal zijn, omdat zij zich in een heel ander vakgebied heeft laten opleiden.

Maar haar zo frequent beoefende spel lijkt wel een ander leuk gevolg te hebben gehad. Want laatst hoorde ik dat zij samen met haar moeder en haar beide zussen voor gebitscontrole naar de tandarts was geweest. En dat ieder van hun toen van angst moest huilen, behalve dan het meisje wat zo vaak op mij haar kunsten had gebotvierd.

Een ander oppaskind had nooit dit spel gespeeld. Toch was zij er wel eens bij aanwezig geweest toen het bovengenoemde meisje haar tandartsspelletje bij mij uitoefende. Nou goed, kinderen ontwikkelen zich vaak heel verschillend. Dat zij dat niet deed, was dan ook nooit een punt van aandacht voor ons geweest. Wel stond dat laatste kind er vaak op de neus bij als het eerste kind haar spel op mij beoefende. En ook dat bleek later tot een opmerkelijk gevolg te leiden.

Want toen ik eens een enkele keer op juist dat ene meisje moest gaan passen, was mijn vrouw niet thuis. En ik had enkele dagen daarvoor een afspraak voor gebitscontrole en voor het vullen van een kies bij de tandarts gemaakt. Dus dat meisje moest mee naar de tandarts. En vanzelfsprekend liet ik haar liever niet alleen in de wachtkamer van de tandarts achter, toen ik aan de beurt was. Na overleg met de tandartsassistente bleek het toen geen enkel probleem te zijn om haar mee te gaan nemen in de behandelkamer van de tandarts. Enfijn, ik lag daar op zeker moment helemaal languit in de behandelstoel, zoals dat tegenwoordig vaak gaat. Het oppaskind stond er al gauw op de neus bij, om alles goed te kunnen bekijken. En de tandarts liet haar mooi begaan. Hij zal wel gedacht hebben, 'als ik ooit dat kind zal moeten behandelen, zal het op deze wijze veel minder gespannen zijn als kinderen anders soms wél zijn tijdens de gebitsbehandeling'. Ik heb nagelaten om daar ooit weer eens naar te vragen, maar dit kind was niet een kind wat zich gauw uit het veld zou laten slaan. Dus ik vermoed, dat het tandartsbezoek nooit een probleem met haar zal hebben opgeleverd. Een bezoek aan de tandarts was immers door die speelse wijze van benadering hiervan door de kinderen, van alle spanning ontheven.

Als men lange tijd zijn eigen gebit niet goed verzorgt en niet regelmatig naar de tandarts gaat voor gebitscontrole, zal men op zeker moment kiespijn krijgen. Hierbij gaat het vaak om een kloppende, stekende of zeurende pijn, die steeds erger wordt. Om te voorkómen dat men ooit eens met kiespijn te maken zal krijgen, is het dus van groot belang dat men niet alleen regelmatig voor gebitscontrole naar de tandarts gaat, maar dat men ook voor regelmatige reiniging van het eigen gebit zorg draagt. Daarmee kan men veel ellende ondervangen. Een slecht onderhouden gebit kan overigens niet alleen kiespijn ten gevolge hebben, maar ook gingivitis. En wanneer de kiespijn ook dan nog niet goed wordt aangepakt, kan dit ook leiden tot parodontitis. Parodontitis is een tandvleesontsteking die dieper gaat dan alleen het tandvlees.

Eventueel ontstoken tandweefsel moet men bij de tandarts laten verwijderen door middel van een wortelkanaalbehandeling. Wanneer men dat niet doet, zal het tandweefsel afsterven en dan kan de ontsteking zich naar het kaakbot gaan uitbreiden. Wanneer het tandweefsel eenmaal is ontstoken, zal het niet meer gaan genezen. Een wortelkanaalontsteking gaat gewoonlijk niet uit zichzelf weer over.

Mocht een behandeling bij de tandarts te lang op zich laten wachten, dan bestaat er een handig hulpmiddel dat men kan toepassen om een tand of een kies temporair te beschermen. Men kan namelijk bij de apotheek (of online) zogenaamde 'eerste hulp kits voor het tijdelijk vullen van tanden en kiezen' kopen. Hiermee kan men het ontstane gaatje voor een korte periode sealen. Hierdoor blijft de schade beperkt. Dit kan men ook toepassen wanneer er een scheurtje in een tand of kies is ontstaan. Zo kan men ervoor zorgen dat er geen bacteriën naar binnen kunnen glippen en zij daar hun schadelijke werk kunnen gaan doen.

Mocht men tegen een behandeling bij de tandarts opzien, dan moet men weten dat dit tegenwoordig in het geheel niet nodig is. Dit omdat een tandarts goede mogelijkheden tot pijnbestrijing heeft, door het toedienen van een lokaal anestheticum en door sedatie.

Maar in feite is ook dát niet nodig, tenminste niet voor een patiënt die zich goed weet te ontspannen (voor informatie over manieren waarop men zich zal kunnen gaan ontspannen, kan men op de voorgaande link gaan klikken).

Vóór u besluit om een tip (die op deze website staat vermeld) te gaan opvolgen, dient u eerst de veiligheidsadviezen te lezen. Klik daarvoor op deze link.