Bloeduitstortingen

Met de term "bloeduitstorting" bedoelt men zowel in het dagelijks spraakgebruik, als in de medische praktijk, een onderhuidse bloeduitstorting. Hoewel het daar strikt genomen niet tot beperkt zou moeten worden. Immers bij iedere wond waarbij sprake is van een bloeding, vindt er uitstorting van bloed uit het betreffende lichaam plaats. In nog iets engere zin dan het geval is bij het gebruik van de term "bloeduitstorting", spreekt men ook wel van "een blauwe plek". Kinderen gebruiken als gewoonlijk deze laatste term. De medische term voor bloeduitstorting is: "ecchymose". De term "hematoom", die medici ook wel gebruiken in gevallen waarbij sprake is van een bloeduitstorting, is in feite bedoeld voor een bloeduitstorting die met een bepaalde mate van zwelling gepaard gaat. Dat is de situatie waarbij kinderen spreken over "een buil". Als bloeduitstortingen erg klein zijn, dat wil zeggen: kleiner dan 3 mm, zou men met petechiën van doen kunnen hebben, vooral als de bloedingen vrij oppervlakkig in de huid zitten. Het vóórkomen van petechiën op de huid kan een onschuldige oorzaak hebben, maar ook beslist een veel minder onschuldige oorzaak.

Een "blauwe plek" tengevolge van een onderhuidse bloeduitstorting kan adequaat worden behandeld met een koolblad-kompres, of door het koolblad op de plaats van de bloeduitstorting te leggen en er verband omheen te wikkelen. Een "blauwe plek" kan, vlak na het ontstaan, behoorlijk gevoelig zijn. Door er een koolblad op te leggen, zal die pijn snel minder worden. Men gebruikt hiertoe niet de buitenste koolbladen, omdat die vaak zijn beschadigd. De bladen die daar direct onder liggen zijn voor dit doel het meest geschikt, omdat deze meestal niet beschadigd zijn en omdat ze nog veel kleur hebben. Het gaat bij deze remedie tegen "blauwe lekken" om de specifieke werking van het sap van het koolblad. Om dat sap uit het blad van de betreffende kool vandaan te doen komen, maakt men de nerven van dat blad zodanig stuk dat het sap naar buiten treedt (bijvoorbeeld door het blad met een glazen fles plat te walsen). De hoofdnerf verwijdert men evenwel, omdat deze erg stug is. En mocht het zo zijn dat men het blad over een gebogen oppervlakte moet aanbrengen, zoals bij het kniegewricht, dan is het verstandig om het blad van tevoren even door middel van stoom iets beter buigzaam te maken.

Mocht men niet direct over een koolblad kunnen beschikken, dan is het voor het bestrijden van de pijn van de bloeduitstorting ook mogelijk om deze met ijs te behandelen. Door een tijdlang met een ijsklontje op de blauwe plek van de bloeduitstorting te wrijven, zou men in eerste instantie gemakkelijk resultaat kunnen bereiken. Maar als men daaraan voorafgaand een nat gemaakt stukje (maand-)verband in de vriezer zou leggen, zou men dat naderhand in bevroren toestand op de betreffende blauwe plek kunnen neerleggen. Door het bevroren verband in een schone zakdoek in te pakken, is de kou van het ijs veel beter te verdragen en daardoor zal het ijs ook minder snel smelten. Het geheel kan met een verband op de betreffende plaats worden geïmmobiliseerd. Mocht men wel over een koolblad kunnen beschikken, dan verdient het op de bloeduitstorting aanbrengen van dat koolblad duidelijk de voorkeur. Want het sap van een koolblad heeft een veel bredere helende werking bij verwondingen dan alleen het verminderen van de pijn. Een onderhuidse bloeduitstorting is een verwonding die niet door de huid is heen gebroken, maar het sap uit een koolblad kan ook daarbij op meerdere wijzen van nut zijn dan alleen voor pijnbestrijding. Een koolblad helpt namelijk onder andere bij het tegengaan van de zwelling, die bij een bloeduitstorting vaak optreedt. En een koolblad helpt ook om een eventuele wond, die in de buurt van de bloeduitstorting is ontstaan, te reinigen. Koolblad heeft namelijk een extraherende werking op wonden. Het trekt datgene uit het lichaam wat er niet in hoort. Bijvoorbeeld het vocht uit opgezette gewrichten; de overtollige warmte die in een ontsteking aanwezig is; het eventuele gif en de eventuele ziektestoffen in het bloed. Verder heeft het koolblad, als die op een wond is geplaatst, een ontstekingsremmende werking op die wond.

Koolsoorten die voor dit doel zeer geschikt zijn, zijn: savooiekool; spitskool; groene kool en witte kool. Mocht men slechts rode kool in huis hebben, dan kan men die daar ook voor gebruiken. Een nadeel van rode kool is wel dat het sap ervan de wond zodanig verkleurt, dat men niet goed kan zien in hoeverre de wond door het koolblad is geheeld. Voorafgaande aan het bedekken van de wond met het koolblad, moet men deze eerst wel schoonmaken onder de kraan. En daarna moet men deze zo goed mogelijk droog deppen. De wond zelf zal men overigens voor de zekerheid vaak ook even moeten schoonmaken en moeten ontsmetten. Wonden die met een koolblad zijn bedekt, laten normaliter geen litteken achter.

P.S. Mocht u specifiek informatie zoeken over een mogelijke oorzaak voor het ontstaan van een blauwe vinger, dan kunt u die vinden door op deze link te klikken.

Vóór u besluit om een tip (die op deze website staat vermeld) te gaan opvolgen, dient u eerst de veiligheidsadviezen te lezen. Klik daarvoor op deze link.