Voetensteun

Er valt vrijwel niet aan te ontkomen: als men enige tijd op een zitbank zit, of op de een of andere comfortabele stoel plaats heeft genomen, zal men de neiging bijna niet kunnen onderdrukken om de voeten op een verhoging te gaan leggen. Als men tijdens de avonduren in het donker door de straat loopt en men kijkt ongegeneerd door de ongesluierde ramen van de huizen naar binnen toe, dan ziet men zelfs dat er in menige huiskamer een paar voeten boven de rand van de salontafel uitsteken. En soms ziet men zelfs dat de voeten duidelijk met de hielen op de tafel rusten. Dit wordt door menigeen gedaan, ondanks het feit dat men in het volle besef verkeert dat het niet van gedistingeerdheid getuigt om de salontafel als voetensteun te gebruiken. Dat gebeurt in die situatie dan ook bijna ongemerkt, omdat men op den duur toch enige steun voor de voeten zoekt.

Als men met gekromde benen de voeten op de rand van de tafel laat rusten, is dat voor de benen nog niet eens de meest slechte situatie. Maar als men met gestrekte benen de voeten op de hielen laat rusten, is dat een situatie die men voor de eigen gezondheid niet zou moeten willen. Want als het gewicht van de benen op de hielen rust, zijn de knieën niet meer in voldoende gebogen positie gesitueerd. De knieën bevinden zich dan in een overstrekte positie. Daardoor ontstaat er een sterk gevoel van tonus in allebei de kuitspieren en in de drie spieren van de hamstrings (de spieren aan de achterkant van de bovenbenen). De sterke tonus in die betreffende spieren zal men ervaren als 'een trekkend gevoel'. En men zal die spieren dan gedurende vrij lange tijd niet goed kunnen gaan relaxeren. Bij het volledig strekken van de knie zijn de kniebanden ook aangespannen. Het overstrekken van de knie kan dan zelfs een scheur van de 'voorste kruisband' veroorzaken. Men zal dus nimmer met gestrekte benen het gewicht van de benen op de hielen moeten laten rusten.

'Maar wat is dan wel een goede methode om de voeten in die situatie te laten ondersteunen?', zult u zich ongetwijfeld gaan afvragen. Dat is de methode waarbij de onderbenen bij de kuiten worden ondersteund en waarbij de knieën in lichte mate gebogen zijn. Als de zitting van de stoel daar niet als vanzelf voor zorgt, zal men dat kunnen gaan bereiken door een extra kussentje onder de knieën te gaan leggen. Er zal dan geen sprake zijn van enige vorm van tonus in de beenspieren. Bovendien zal dat er toe bijdragen dat men een betere zithouding aanneemt. Een zithouding namelijk waarbij de rug niet een gebogen stand hoeft aan te nemen. Hele volksstammen Nederlanders blijken 's avonds niet 'voor de buis' te zítten, maar in grote tegenstelling daartoe er voor te hángen. Ook dat gegeven kan men waarnemen, zelfs zonder het uitdrukkelijk te willen, als men 's avonds in het donker door de straat wandelt.

Een voetensteun moet ondersteuning geven aan de gehele kuit, en wel tot aan de achillespees. Dat betekent dat de breedtemaat van de voetensteun aan bepaalde minimale maten moet voldoen, afhankelijk van de kuitmaten van de persoon die ermee tot maximale rust wil komen. De hoogtemaat van die voetensteun moet vanzelfsprekend niet hoger zijn dan de hoogte van de zitting van de comfortabele stoel waarin men zit. Iets lager kan wel, want dat verschil zal men met het gebruik van één of meer kussentjes kunnen weten te overbruggen. Mocht men er over denken om voor dit doel een hocker aan te schaffen, dan moet men er goed rekening mee houden dat de maten van de hocker wel aan die eisen moeten voldoen. Een hocker is er immers voor bedoeld om op te zitten en niet zozeer om er de voeten op te leggen.

Wanneer men de benen op de hierboven beschreven wijze laat ondersteunen, zal de bloeddoorstroming en de vochthuishouding in de voeten en in de benen niet in het minst worden belemmerd. In het geval dat men geregeld last heeft van dikke voeten en/of dikke enkels is het zelfs nog meer van belang om de benen op de juiste wijze door middel van een voetenbankje of een poef te ondersteunen. Het afknellen van de venen en de arteriën in de benen en de bloedstuwing die daar een gevolg van zou kunnen zijn, kan leiden tot bloedvatbeschadiging en/of tot spataderen. Door de vernauwing kan er dan minder bloed door het betreffende bloedvat stromen, dan er bij inspanning nodig is. Dit brengt de zuurstofvoorziening naar de benen in gevaar. In de spieren vindt een stofwisselingsproces plaats waarbij zuurstof wordt gebruikt. Bij een tekort aan zuurstof produceren de spieren tijdens dit proces verzurende afvalstoffen, die een krampende soort van pijn in de spieren veroorzaakt.

Bij mensen die lang achter elkaar zitten, of die lang achter elkaar staan, moeten de bloedvaten in de benen extra hard werken. De bloedsomloop kan dan wel wat ondersteuning gebruiken. Door toch regelmatig wat te bewegen, helpt men de doorbloeding goed op gang te houden. Mensen die naar een helpende hand uit de natuur menen te moeten zoeken, lijken baat te kunnen hebben bij de volgende natuurproducten: paardenkastanje: wijnblad en muizendoorn. Wijnblad heet het behoud van sterke bloedvaten te ondersteunen. Net als paardenkastanje schijnt wijnblad ook van dienst te kunnen zijn bij het gevoel van zware benen, wat men soms kan hebben. Terwijl paardenkastanje en muizendoorn de bloedcirculatie in de benen heten te ondersteunen. Maar let wel: beschouw dit soort producten niet als medicijnen. Daarvoor is vaak niet voldoende wetenschappelijke onderbouwing aanwezig.

Voor het bekijken van een andere relevante website over dit onderwerp, van de onderhavige auteur, kan men op de volgende link gaan klikken:: benen op de poef.

Vóór u besluit om een tip (die op deze website staat vermeld) te gaan opvolgen, dient u eerst de veiligheidsadviezen te lezen. Klik daarvoor op deze link.