Mondademen

Normaal gesproken kunnen mensen zowel door de neus, als door de mond ademhalen. Echter voor mensen die toch habitueel door de mond ademen, is dat wel een slechte gewoonte. Een gewoonte welke de gezondheid van die mensen al gauw zal gaan schaden. Mondademen is zondermeer desastreus voor de algemene gezondheid van mensen. Goed ademhalen komt in eerste instantie neer op het ademhalen via de neus en dus niet via de mond. En het is bij het ademhalen eveneens van belang dat men vooral niet teveel ademt.

Habituele mondademers zullen onder andere een te hoge bloeddruk kunnen gaan ontwikkelen. Een hoge bloeddruk die op den duur ook nog eens chronisch zal kunnen worden. Mondademers zullen vervelend genoeg ook meer kans maken op hartaanvallen en beroerten. Deze mensen zullen verder aan voortdurende stress kunnen komen te lijden, waardoor zij sneller vermoeid gaan raken. En ze zullen aan prestatievermogen gaan inboeten. Mondademers zullen door hun gewoonte ook nog eens gebitsproblemen kunnen krijgen. Vooral als zij die gewoonte reeds wat langer hebben aangenomen. Ademhalingsproblemen zullen zich als gevolg van die gewoonte ook voor kunnen doen. Binnen het vakgebied van de respiratoire fysiologie zal ongetwijfeld steeds meer aandacht komen voor de problemen die mensen zichzelf door het frequente mondademen aandoen.

Mensen die hyperventileren, hebben soms ook last van luchthappen. Dit lijkt op het luchthappen wat men vissen soms ziet doen. Bij gebrek aan zuurstof (O₂) in het water gaan vissen meer aan het wateroppervlakte zwemmen. In het bovenste deel van de wateroppervlakken. Ze happen daar dan naar lucht. Het luchthappen bij vissen wordt veroorzaakt door een gebrek aan zuurstof. Bij dit luchthappen wordt lucht ingeslikt. Dit verschijnsel komt bij mensen ook voor. Deze ingeslikte lucht blaast de maag bij mensen min of meer op. Dit kan een gespannen gevoel geven onder het borstbeen of links in de bovenbuik. Dit luchthappen wordt 'aërofagie' genoemd. Als dit verschijnssel zich bij mensen voordoet heeft dat niet altijd met spanningen te maken, het kan dan ook heel eenvoudig gestoeld zijn op een verkeerde en ingesleten gewoonte.

De lucht die mensen inademen moet idealiter eerst omlaag reizen door de keel, langs een kruispunt dat de 'tracheal carina' wordt genoemd. Waar ze zich verdeelt over de rechter- en de linker long. Op haar verdere reis wordt de lucht in steeds kleinere luchtpijpvertakkingen gedreven, die de 'bronchioli' worden genoemd. Dit gaat door totdat ze doodloopt in een grote stroom van in totaal zo'n 5.10⁸ alveoli. In die stroom alveoli aangekomen zullen de zuurstofmoleculen door de membranen van de alveoli glippen en hun intrek nemen in één van de voorbij stromende erytrocyten. Zuurstof wordt via de longblaasjes afgegeven aan het bloed. Als de zuurstof gebruikt is, gaat CO₂ vanuit het bloed weer de longblaasjes in. Dit noemt men 'gaswisseling'. Het koolzuurgas (CO₂) wordt vervolgens weer uitgeademd.

N.B.: De preferente wijze van ademhaling zal dus de neusademhaling dienen te zijn.