Levensverwachting

Vreemd genoeg zal het woord: "levensverwachting" bij de meeste mensen een geheel andere gedachtenassociatie opwekken dan de term: "verwachting van het leven". Bij het woord: "levensverwachting" zal men meestentijds denken aan de lengte van het leven dat men zou kunnen gaan verwachten, terwijl men bij de term: "verwachting van het leven" eerder zal gaan denken aan de aard, of de kwaliteit, van het leven dat men zou kunnen gaan verwachten. Gelukkig weet niemand wat voor leven hij zal kunnen gaan verwachten en gelukkig weet ook niemand hoe lang hij (exact) zal gaan leven. Als dat wel zo zou zijn, zou dat het leven immers min of meer ondraaglijk maken. Toch kan men als individu niet alleen invloed uitoefenen op het leven wat men kan verwachten, maar ook op de persoonlijke levensverwachting. In het laatste geval namelijk door te trachten zo goed mogelijk te profiteren van de huidige, sterk verbeterde, medische zorg en door pro-actief de adviezen voor een gezondere levensstijl te gaan opvolgen.

Het is maar al te goed bekend dat vrouwen doorgaans enkele jaren langer leven dan mannen. Maar recentelijk blijkt dat dit verschil eerder de neiging heeft om kleiner te worden, dan groter. Algemeen wordt aangenomen dat de verminderde toename van de levensverwachting van vrouwen veroorzaakt wordt doordat vrouwen de laatste vijftig jaar meer (buitenshuis) zijn gaan werken. En dat vrouwen daardoor meer aan stress staan blootgesteld dan dit voorheen het geval was. Die toename van stress bij vrouwen hoeft overigens niet alleen een direct gevolg te zijn van het werk wat zij doen, maar zal waarschijnlijk veel meer een gevolg zijn van het feit dat vrouwen door te gaan werken (veel minder dan waarvan van tevoren sprake was), de sociale bescherming van andere vrouwen ervaren. Een andere factor bij de verminderde toename van de levensverwachting van vrouwen is vanzelfsprekend ook het feit dat vrouwen door te gaan werken, ook meer aan werkgerelateerde gevaren staan blootgesteld. Nog een zeer belangrijk punt dat bijdraagt aan een relatief te kleine toename van de levensverwachting van vrouwen, is het gegeven dat vrouwen duidelijk meer dan voorheen zijn gaan roken. Dit is in grote tegenstelling tot bij de mannen, die juist duidelijk minder zijn gaan roken. Een factor welke daarentegen ten gunste van de levensverwachting van vrouwen werkt, is het feit dat vrouwen wel voor meer lichaamsbeweging zijn gaan zorgen. Althans voor meer doelbewuste lichaamsbeweging. De toename in het aantal vrouwen wat tegenwoordig bijvoorbeeld alleen al aan outdoor-sport doet, is zondermeer evident. Dat is voor een ieder waarneembaar die zijn blik vanuit zijn huiskamerraam naar buiten werpt. Maar ook bij de verschillende vormen van indoor-sport doet dit verschijnsel zich voor. Het wordt bij deze soort sporten, door de aanwezigheid van de vele vrouwen, voor een ieder gezellig druk.

De negatieve invloed van de toename van de werkgerelateerde gevaren op de levensverwachting, en eveneens de negatieve invloed van de toename van de werkgerelateerde stress op de levensverwachting, wordt dus naar verwachting niet nog eens extra negatief beïnvloed door een relatief tekort aan lichaamsbeweging bij vrouwen. Een punt wat ook niet bijdraagt aan het verkleinen van het verschil in levensverwachting tussen mannen en vrouwen, is het gegeven dat mannen in het algemeen niet alleen toch nog meer werkgerelateerde gevaren lopen, maar ook het gegeven dat mannen meer gevaar lopen door hun vaak overmoedige wijze van tijdpassering in hun vrije tijd. De roekeloze wijze waarop veel mannen bijvoorbeeld gewoon zijn om in hun auto te rijden, spreekt daartoe boekdelen. Desalnietemin zal het huidige verschil in levensverwachting tussen mannen en vrouwen, door de compilatie van de hiervoor genoemde factoren, naar alle verwachting toch de neiging hebben om niet groter te worden, maar juist kleiner. De emancipatie van de vrouwen komt door dat gegeven pijnlijk evident naar voren.

Mannen zullen (al met al) in de nabije toekomst nog meer van hun achterstand, qua levensverwachting, op vrouwen inhalen. Dat heeft voor zowel de mannen, als wel voor de vrouwen, die in een samenlevingsverband met een vaste partner leven, het grote voordeel dat zij gedurende langere tijd van elkaars gezelschap kunnen blijven genieten. Als men als gepensioneerde man, door te blijven sporten, flink veel lichaamsbeweging krijgt, zal men statistisch gesproken mogelijk ook nu al 1½ jaar langer kunnen leven. Voor vrouwen geldt datzelfde. Maar als een dergelijke man een relatie heeft met een vrouw die veel minder lichaamsbeweging krijgt, zal de kans dat zij op dezelfde leeftijd komen te overlijden statistisch gesproken toenemen. Dit omdat vrouwen gemiddeld ongeveer 1½ jaar langer leven dan mannen.

Voor al degenen die besluiten om te proberen nog langer te leven, door nog meer te gaan sporten dan zij al doen, geldt dat de extra levensjaren die zij er al doende bij zouden kunnen krijgen, er aan de achterkant van de eigen levensperiode bijkomen. En dus duidelijk niet aan de voorkant van de eigen levensperiode. Die extra levensjaren komen er dan dus bij in de levensjaren waarin men over het algemeen reeds ziek en gebrekkig is. Dat gegeven moet men zich goed realiseren wanneer men om die reden extra veel gaat sporten. En wat men zich daarbij ook goed moet gaan realiseren, is het feit dat die extra sportuitoefening slechts tot een bepaald optimum aan sportuitoefening tot een langer leven zou kunnen gaan leiden. Als men met sportuitoefening over dat optimum heen gaat, zal blijken dat men er het tegenovergestelde effect mee bereikt. En dat tegenovergestelde effect zal zich dan niet geleidelijk blijken voor te doen, maar in tegenstelling daartoe juist op versnelde wijze. Het is een vaststaand gegeven dat mensen, die tijdens hun leven vrij veel aan sportuitoefening hebben gedaan, gemiddeld duidelijk korter leven dan mensen die dat in minder een intensieve wijze hebben gedaan. De levensverlenging die men door het vele sporten denkt te bereiken, blijkt dan in een negatieve trend uit te monden.