Acuut delirium

Bij het woord delirium zal men al gauw aan alcoholproblemen denken. Een delirium tremens is immers een vorm van delirium die optreedt als afkickverschijnsel bij alcoholverslaving. Maar het woord delirium wordt meer algemeen gebruikt als aanduiding voor een toestand van geestelijke verwardheid. En dan in het bijzonder de toestand van verwardheid die opvallend snel en onverwachts optreedt. Deze acute vorm van delirium is vaak een gevolg van een lichamelijke ziekte, of van een geestelijke aandoening. Of, wat veel meer waarschijnlijk is, van een combinatie van verschillende oorzaken. Te denken valt hierbij in eerste instantie aan sommige infectieziekten en aan postoperatieve complicaties, maar ook aan verschillende veel meer alledaagse oorzaken als nervositeit; slaapgebrek en medicijngebruik.

In het algemene spraakgebruik maakt men met betrekking tot deze aandoening vaak gebruik van de benaming 'delier'. Deze aandoening lijkt wel een vorm van psychose te zijn, maar dat is het niet. Een delirium zal zich normaliter niet zomaar ontwikkelen bij iemand die voor het overige kerngezond is. Delirante mensen hebben geen al te stabiel bewustzijn. Dit in grote tegenstelling tot mensen die aan dementie lijden. Dementie is overigens heel iets anders dan een delirium. Bij deze laatste kwaal zal nooit enige progressie in de ernst van de ziekte kunnen worden geconstateerd, terwijl een delirium doorgaans na een beperkt aantal dagen, hetzij na een beperkt aantal weken, verbeterd is. Echter niet alle patiënten die een delirium meemaken, zullen uiteindelijk volledig blijken te herstellen. Er kan in dat geval sprake zijn van restverschijnselen, zoals geheugenstoornissen en concentratiestoornissen. Wanneer de lichamelijke situatie verbetert, verbetert vaak ook de verwardheid welke zo typerend is voor deze kwaal.

Bij patiënten die met een delirium zijn behept, zijn de hersenen niet meer zo goed in staat om de prikkels die erin binnenkomen op een logische wijze samen te voegen. Hoewel een delirium vrij spoedig verleden tijd zal zijn, kunnen de gevolgen ervan nogal ingrijpend zijn. Te denken valt daarbij aan langere perioden van geheugenstoornissen. Maar ook aan langere perioden van concentratiestoornissen.

Gelukkig zijn de patiënten zichzelf doorgaans niet goed bewust van hun verwardheid. Wel kunnen zij angstig zijn vanwege de ervaring dat zij geen goede controle meer over hun doen en laten hebben, of doordat zij hallucinaties hebben. De patiënten kunnen ook een zekere onrust over zich heen krijgen. Een onrust die zich uit in allerlei verschillende afwijkende symptomen. Zoals het voortdurend trekken en/of plukken aan het beddengoed, het trekken aan het infuus, het moeite hebben om zich te oriënteren in de omgeving waarin zij verblijven, het vertonen van een veranderend bewustzijn en het vertonen van vergeetachtigheid.

Voor de omgeving van de patiënten kan een delirium soms vervelender zijn dan voor henzelf. Met name doet dit zich voor bij patiënten die zich na afloop niets meer van het delirium, wat zij kort daarvoor hebben beleefd, kunnen herinneren. De patiënten kunnen zich ook agressief en achterdochtig tegenover andere mensen gedragen. Dat komt voort uit het feit dat zij zich onbegepen voelen door de andere mensen. En doordat zij, vanwege de hallucinaties die zij meemaken en door het gevoel dat zij geen controle meer over zichzelf en over hun omgeving hebben, min of meer angstig zijn. Door de hallucinaties kunnen zij de werkelijkheid heel anders beleven dan mensen normaliter doen. Ze beleven; horen en zien dingen die er niet zijn (zoals bijvoorbeeld het horen van innerlijke stemmen of het horen van andere vreemde geluiden, maar ook wel het vernemen van vermeende beroeringen van de eigen huid). En dergelijke patiënten hebben ook vaak gewaarwordingen van vermeende beestjes. Het zien van dergelijke beestjes is voor de patiënten zelf geen inbeelding, maar juist een reële ervaring. Daarom komen hun ervaringen voor andere mensen ook zo onwerkelijk over. Een uiting die ook bij delirante mensen voorkomt is, dat zij soms juist merkwaardig stil zijn en dat hun bewegingen opvallend traag zijn. Het daglicht heeft ook een merkwaardige invloed op deze aandoening, in die zin dat dit hun verschijnselen vaak doet afnemen. Waarom dat zo is, is onduidelijk!

De genoemde symptomen komen gelukkig niet bij alle patiënten in dezelfde mate voor. En op den duur zullen zij in meer of mindere mate kunnen blijken te herstellen. Alhoewel de ervaringen van depressieve gevoelens en van geheugenverlies wel wat langer kunnen blijken aan te houden. Vooral als zij minder goed blijken te slapen dan normaliter het geval zou moeten zijn. Door al de problemen die aan het ervaren van een delirium verbonden zijn, moet men beslist niet aarzelen om medische hulp voor deze mensen in te schakelen.

Vóór u besluit om een tip (die op deze website staat vermeld) te gaan opvolgen, dient u eerst de veiligheidsadviezen te lezen. Klik daarvoor op deze link.