Besnijdenis

In tegenstelling tot wat men in sommige culturen gelooft, heeft het uitvoeren van besnijdenissen geen enkele zin. Tenminste in uitzondering van de medische ingreep die soms bij jongens of bij volwassen mannen plaatsvindt, en die als doel heeft om een probleem met een te nauwe voorhuid van die jongens en die mannen te verhelpen en die circumcisie wordt genoemd. Alle andere redenen om een besnijdenis uit te voeren zijn quatsch. Zowel bij jongens als bij meisjes. Die andere redenen voor het uitvoeren van een besnijdenis zijn goeddeels toe te rekenen aan een zekere vorm van machtsuitoefening over de betreffende persoon.

Eens werd ik uitgenodigd om het 'feest' mee te maken ter ere van de besnijdenis van een Turks jongetje van ongeveer 7 jaar oud. De besnijdenis had reeds plaatsgevonden. En het jongetje zat op dat moment heel alleen en eenzaam op het podium in de zaal van samenkomst. Zijn ouders zaten dus niet bij hem. En wat opviel was, dat hij er zo bleek en treurig uitzag. Dit ondanks het feit dat hij door de Turkse aanwezigen werd overladen met geld. De bankbilletten werden duidelijk zichtbaar op zijn speciale feestgewaad geplakt. Ondanks al die giften was het een meelijwekkende gebeurtenis. De circumcisie leek duidelijk traumatisch gevolgen voor zijn psyche gemaakt te hebben.

'Maar wat nu als het een meisje betrof dat besneden was?', dan zou dat een nog veel meer indringende ervaring zijn geweest. Ik had al bij voorbaat te doen met al de jonge meisjes die ook bij dat ritueel aanwezig waren. Maar volgens de Turkse aanwezigen, gebeurde dat bij hen niet meer. 'Turkse meisjes worden niet besneden', zeiden zij. Gelukkig maar, want de gevolgen van die marteling had ik niet graag willen aanschouwen! Laat staan de marteling zelf! Hoewel..., soms beperkt de besnijdenis bij meisjes zich tot het weghalen van het clitoriskapje. Dat is dan in ieder geval wat beter te accepteren, dan wanneer er wordt overgegaan tot het wegsnijden van (een deel) van de clitoris.

Maar toch, de indruk ervan op de psyche van het meisje zal dan nog steeds gigantisch zijn. Enigzins vergelijkbaar met de indruk van een verkrachting die een dergelijk meisje eventueel zou moeten meemaken. Een meisje wat een besnijdenis heeft moeten meemaken, lijkt na afloop daarvan geen enkel vertrouwen meer te kunnen hebben in de eerst zo normale ouderlijke bescherming. En ook al beperkt de ingreep zich tot het weghalen van het clitoriskapje, dan is dit alsnog een ijselijk gebeuren. Zelfs wanneer dat gebeurt met een vlijmscherp scheermesje. Als een dergelijk mutilatie foutloos wordt uitgevoerd, dan is het al erg genoeg. Maar het valt voor een niet-medisch geschoold iemand niet mee om dit onder 'huis-, tuin-, en keukenomstandigheden'' perfect uit te voeren. De gevolgen van een dergelijke imperfecte besnijdenis zijn dan niet te beschrijven ernstig.

De voorsteling van zaken dat het bij het wegsnijden van de clitoris slechts om een klein knopje gaat, is pertinent onjuist. Toch is die veronderstelling wijdverbreid. De clitoris is daarentegen een orgaan wat gemiddeld negen tot elf centimeter groot is. De 'glans', het uitwendig zichtbare deel van de clitoris, meet gemiddeld één centimeter. En dat is wat men dan in de praktijk wil gaan trachten te verwijderen. Het andere deel van de clitoris is gelukkig slechts op verstopte wijze aanwezig. Bij het besnijden van meisjes kan het ook gaan om het vernauwen van de vaginale opening. Namelijk door het wegsnijden en het aan elkaar vastmaken van de kleine en/of de grote schaamlippen, met of zonder verwijdering van het zichtbare deel van de clitoris (infibulatie). Alle vomen van meisjesbesnijdenis zijn overigens in Nederland streng verboden en strafbaar. Zij die dit desondanks toch uitvoeren, kunnen een gevangenisstraf of een zware geldboete verwachten. Ook mensen die een dergelijke besnijdenis in het buitenland doen, of laten doen, worden wel gerechtelijk vervolgd.

Vóór u besluit om een tip (die op deze website staat vermeld) te gaan opvolgen, dient u eerst de veiligheidsadviezen te lezen. Klik daarvoor op deze link.